پزشکی

پزشکی

پزشکی یک دانش کاربردی است، هدف آن حفظ و ارتقاء تندرستی، درمان بیماری‌ها و بازتوانی آسیب‌دیدگان است.

این منظور با شناخت بیماری ها،تشخیص  درمان و جلوگیری از بروز آن‌ها به انجام می‌رسد.

. دانش پزشکی بر روی طیف وسیعی از رشته‌ها شامل از فیزیک و زیست‌شناسی تا علوم اجتماعی، مهندسی و علوم انسانی بنا شده‌است.

امروزه هدف دانشاستفاده از فناوری‌های دانش‌مبنا و استدلال قیاسی برای رسیدن به راه‌حل مشکلات بالینی است.

اکتشافات در باب ماهیت ژن‌ها و سلول‌ها دریچه‌ای برای تعریف فیزیولوژی بر مبنای سیستم‌های مولکولی فراهم کرده‌است.

. این بصیرت فیزیولوژیکی راه را برای درک بهتر فرایندهای پیچیده بیماری‌ها و رویکردهای نو درمانی فراهم کرده‌است.

تلاش بشر برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌ها از دوران پیش از باستان وجود داشته‌است .

در دوران باستان نیز در کنار مذهب و گاه به عنوان بخشی از آن وجود داشته‌است.

در یونان باستان بقراط را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط پزشکانی همچون ابن‌سینا و رازی طی شد.

 با بهره‌گیری ازروش علمی پزشکی پیشرفت‌های قابل توجهی کرد. از قرن ۱۹ آنچه به عنوان پزشکی مدرن شناخته می‌شود بنیان گذاشته شد.

در اواخر قرن بیستم و دوران معاصر دانش ژنتیک رویکرد نسبت به درمان و بیماری‌ها را دچار تحولی جدی کرد

به‌طوری‌که ژنتیک  را دارای نقشی متحول‌کننده برای پزشکی از درمان محور بودن به حفظ سلامتی دانسته‌اند.

اهمیت سلامتی در بهره‌وری اجتماع و کیفیت زندگی منجر به تأسیس موسسات و قوانین شده‌است

تا مسایلی همچون تحصیل و مجوزدهی به پزشکان تا نحوه استفاده از بودجه‌های درمانی در کشورها قانونمند و تنظیم شوند.

لذا سازمان‌های پزشکی در کشورهای مختلف برای سازمان دهی و قانونمندسازی فعالیت‌های پزشکی تأسیس شده‌اند.

، پزشکان با استفاده از قضاوت بالینی، بیمار را جهت تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری ارزیابی می‌کنند.

در عملکرد بالینی معمولاً مراحل شرح حال، معاینه پزشکی ، تهیه فهرست مشکلات، مشخص کردنتشخیص های افتراقی ، بررسی‌ها (شامل ازمایش و تصویربرداری و …)

 

. امروزه پیشرفت‌های روزمره علم و گسترش قابل توجه دامنه دانش و شناخت بشر از بیماری‌ها منجر به تخصصی شدن پزشکی و تقسیم آن به رشته‌های مختلف شده‌است.

با این حال کماکان ارائه خدمات در بیشتر جوامع از سطح مراقبت‌های اولیه بهداشتی، با تمرکز روی عملکرد پزشکان عمومی و پزشکان خانواده شروع می‌شود.

بسته به نیاز در سیستم ارجاع بیماران به سطوح دوم و سوم که خدمات پزشکی تخصصی‌تر را ارائه می‌دهند ارجاع می‌شوند.

مدرن با انتقاداتی هم مواجه است از جمله عدم دسترسی مناطق محروم و طبقه کم درآمد

بعضی جوامع به خدمات پزشکی گران‌قیمت که در این راه سازمان‌هایی همچون سازمان جهانی بهداشت.

 با تعیین سیاست‌های جهانی و ایجاد مسئولیت در کشورها و سیاستمداران نسبت به سلامت سعی در رفع این نقیصه را دارند.

علم پزشکی علمی مهم است که با پیشرفت آن جان انسان ها کم تر به خطر می افتد و انسان ها سلامت می مانند.

پزشکی در دوران باستان

در مصر باستان وجود داشت، اطلاعات پزشکی در پاپیروس ادوین اسمیت یافت شده که متعلق به ۳۰۰۰ پیش از میلاد است.

اولین جراحی احتمالاً در ۲۷۵۰ پیش از میلاد در مصر انجام شده‌است.

در پاپیروس ژاینکولوژی کاهون اطلاعاتی در مورد درمان بیماری‌های زنان و باروری وجود دارد.

اولین پزشک شناخته شده هم احتمالاً هسی-رع رئیس پزشکان و دندان‌پزشکان پادشاه جوزر در قرن ۲۷ پیش از میلاد است .

 

در کنار مصری‌ها بابلی‌ها هم به تشخیص، معاینه و درمان بیماری‌ها می‌پرداختند. کتاب راهنمای تشخیصی آن‌ها روش‌های درمان و سبب‌شناسی (اتیولوژی) را معرفی کرد.

در تمدن هایی چون شهر سوخته، ایلام، تپه سیلک و داده هایی باستانی از مغان زرتشتی نشان می دهد.

سیستم های پزشکی متفاوتی با دیگر سیستم ها و بسیار پیشرفته وجود داشته است.

بسیاری از منابع بقراط را پدر پزشکی می‌دانند،او پایه‌های رویکرد منطقی به پزشکی را بنا نهاد.

بقراط ایجادکننده سوگندنامه بقراط برای پزشکان است که هنوز مورد استفاده است،

او اولین کسی بود که بیماری‌ها را به حاد و مزمن، اندمیک و اپیدمیک تقسیم‌بندی کرد .

کلماتی همچون راجعه، بهبود، بحران، پاروکسیسم، اوج و تشنج را در پزشکی استفاده کرد.

در مطالعه فیزیولوژی و کالبدشناسی دو اسکندریه‌ای به نام‌های هروفیلوس از کالسدون و اراسیستراتوس از سئوس نقش داشتند.

پزشک یونانی گالن نیز یکی از بزرگترین جراحان دوران باستان بود؛

جراحی‌های بی پروایانه‌ای شامل مغز و چشم انجام داد.

کتاب‌های او بعدها مورد استفاده در قرون وسطی قرار می‌گرفت.

بازار کار، درآمد، موقعیت شغلی رشته پزشکی در ایران

بازار کار  از منزل شخصی شروع و تا بیمارستان ها، درمانگاه ها، اورژانس ها و کلیه مراکز درمانی در بخش های دولتی و خصوصی، ورزشگاه ها و غیره گسترش می یابد

در صورت بضاعت و توانائی مالی امکان تأسیس مطب را نیز می توان یکی از بخش هایی دانست که پزشک اشتغال خود را فراهم می کند.

امروزه از گوشه و کنار می شنویم که برای فارغ التحصیلانبازار کار مناسبی وجود ندارد.

. در حالی که هنوز در بسیاری از شهرهای کوچک و مناطق محروم با کمبود پزشک مواجه هستیم.

از طرفی دیگر فارغ التحصیلان  می توانند کارهای پژوهشی گسترده ای انجام دهند که متاسفانه افرادی که در این زمینه فعالیت می کنند.

بسیار انگشت شمارند، در واقع بسیار از پزشکان بیشتر ترجیح می دهند به کارهای درمانی در مطب های خود بپردازند.